ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”ແມ່ນຍຸດທະສາດການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ຂອງໂລກທີ່ໄດ້ຖະແຫລງໂດຍ ທ່ານ ສີ ຈິ້ນຜິງ, ປະທານປະເທດ ແຫ່ງສາທາລະນະລັດ ປະຊາຊົນ ຈີນ ໃນເດືອນກັນຍາ ແລະ ຕຸລາ ໃນໂອກາດການຢ້ຽມຢາມ ທີ່ປະເທດ ກາຊັກສະຖານ ແລະ ອິນໂດເນເຊຍ ປີ 2013. ຂໍ້ລິເລີ່ມດັ່ງກ່າວນີ້ ແມ່ນໄດ້ມີການອອກແບບເພື່ອການເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກກັບເອີຣົບ ໂດຍຜ່ານການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງເຊື່ອມຕໍ່ກັນ. ສະນັ້ນຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າ ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນ ທາງ”ເປັນຍຸດທະສາດເພື່ອການເຊື່ອມຈອດດ້ານນະໂຍບາຍ, ເຊື່ອມຈອດດ້ານພື້ນຖານໂຄງລ່າງ, ການເຊື່ອມຈອດດ້ານການຄ້າ, ການເຊື່ອມຈອດດ້ານການເງິນ ລວມໄປເຖິງການເຊື່ອມສໍາພັນລະຫວ່າງປະຊາຊົນຂອງພາກພື້ນຕ່າງໆ. ພຽງແຕ່ໜຶ່ງທົດສະວັດເທົ່ານັ້ນ ໂຄງການຂອງຂໍ້ລິເລີ່ມດັ່ງກ່າວນີ້ ໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກຢ່າງກວ້າງຂວາງ ຕໍ່ໃສ່ອາຟຣິກາ, ໂອເຊອານີ ແລະ ອາເມລິກາລາຕິນ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວນີ້ເປັນການຢັ້ງຢືນໃຫ້ເຫັນເຖິງປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນ ຂອງຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”. ຂໍ້ລິເລີ່ມນີ້ ໃນເບື້ອງຕົ້ນໃສ່ຊື່ວ່າ ເສັ້ນທາງສາຍໄໝ ແລວເສດຖະກິດ ຫລືວ່າ “Silk Road Economic Belt”, ຊຶ່ງ ໃຈຄວາມແມ່ນຂໍ້ສະເໜີ ເພື່ອສ້າງເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງທາງລົດ ແລະ ເສັ້ນທາງລົດໄຟເຊື່ອມຕໍ່ ຜ່ານເຂດທີ່ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດຈອດກັບທະເລ ພາກພື້ນອາຊີກາງ, ຊຶ່ງເປັນເສັ້ນທາງຂົນສົ່ງໃນປະຫວັດສາດເກົ່າແກ່ຂອງປະເທດ ຈີນ ໃນສະໄໝລາຊະການ ຮັ່ນ (206 ປີ ກ່ອນ ຄສ), ທ່ີມີການຄ້າຂາຍກັບບັນດາປະເທດອາຊີກາງເຊັ່ນ: ອັບຟະການີສະຖານ, ກາຊັກສະຖານ, ກຽກກິສະຖານ, ຕາດສິກກີສະຖານ, ຕູຣເມນີສະຖານ ແລະ ອູສະເບກກີສະຖານ ແລະ ຕໍ່ໃສ່ ອິນເດຍ, ປາກີສະຖານ ທາງພາກໃຕ້. ສໍາລັບຄວາມໝາຍ “ເສັ້ນທາງ”ແມ່ນຄໍາສັບຫຍໍ້ຂອງປະໂຫຍກ “ເສັ້ນທາງສາຍໄໝທາງທະເລສັດຕະຫວັດທີ 21“, ຊຶ່ງກໍແມ່ນເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມທາງທະເລ ຈາກອາຊີຕາເວັນອອກຫາເອີຣົບ ໂດຍຜ່ານພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນ ອອກສ່ຽງໃຕ້ ຫາພາກພື້ນອາຊີໃຕ້, ຕາເວັນອອກກາງ, ອາຟຣິກາ, ພາກກາງ ແລະ ພາກຕາເວັນອອກຂອງເອີຣົບ. ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”ໄດ້ປະສົມປະສານເຂົ້າກັບລັດຖະທໍາມະນູນຂອງ ສປ ຈີນ ໃນປີ 2018, ຊຶ່ງລັດຖະບານ ສປ ຈີນ ເອີ້ນຂໍ້ລິເລີ່ມນີ້ວ່າ “ຄວາມພະຍາຍາມໃນການສົ່ງເສີ່ມການເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນ ແລະ ການນໍາມາຊຶ່ງຄວາມຈະເລີນກ້າວໜ້າໃນອະນາຄົດ“. ໂຄງການທັງໝົດທີ່ນອນໃນຂໍ້ລິເລີ່ມດັ່ງກ່າວ ມີເປົ້າໝາຍທີ່ຈະສ້າງໃຫ້ສໍາເລັດໃນປີ 2049, ຊຶ່ງຈະເປັນປີສະເຫລີມສະຫລອງຄົບຮອບ 100 ປີ ແຫ່ງການສະຖາປະນາ ສາທາລະນະລັດ ປະຊາຊົນ ຈີນ.
ໃນໄລຍະພຽງ ໜຶ່ງທົດສະວັດ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”, ເຫັນໄດ້ວ່າມີຫລາຍໆໂຄງການ ໃນພາກພື້ນຕ່າງໆ ໄດ້ສໍາເລັດການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແລະ ນໍາເອົາຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດມາສູ່ປະຊາຊົນໃນຂົງເຂດໂຄງການ; ມີຫລາຍໂຄງການທີ່ກໍາລັງດໍາເນີນການກໍ່ສ້າງຢູ່ແມ່ນ ໂຄງການດ້ານການສຶກສາ, ໂຄງການຜະລິດອຸປະກອນກໍ່ສ້າງ, ການກໍ່ສ້າງທ່າເຮືອ, ໂຄງການກໍ່ສ້າງອະສັງຫາລິມະຊັບ, ໂຄງການກໍ່ສ້າງຖະໜົນຫົນທາງ, ກໍ່ສ້າງຂົວ, ໂຄງການເສັ້ນທາງລົດໄຟຄວາມໄວສູງ, ສະໜາມບິນ, ສະຖານີໄຟຟ້າ, ເຂື່ອນໄຟຟ້າ ແລະ ອື່ນໆ. ໄດ້ມີການສຶກສາວ່າ ຈໍານວນບັນຊີ ໂຄງການທີ່ນອນຢູ່ໃນ ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”ເປັນໂຄງການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ແລະ ການລົງທຶນ ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດໂລກ ກວມເອົາທັງໝົດ150 ປະເທດ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ (ສະຫລຸບ ໃນເດືອນມັງກອນ, 2023), ຊຶ່ງກວມເອົາຫລາຍກວ່າ 65% ຂອງພົນລະເມືອງທົ່ວໂລກ ແລະ ກວມເອົາປະມານ 35% ຂອງເສດຖະກິດໂລກ. ຜ່ານການຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ວິໃຈຂອງບັນດານັກເສດຖະສາດ ຈາກທະນາຄານໂລກ ຢືນຢັນວ່າ ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ຈະສາມາດສົ່ງເສີມການໝູນວຽນດ້ານການຄ້າໃນບັນດາປະເທດສະມາຊິກທີ່ເຂົ້າຮ່ວມຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ”ໄດ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍ ແລະ ຈະຫລຸດ ຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການທໍາທຸລະກິດການຄ້າລົງອີກ ແລະ ການເຕີບຕົວທາງດ້ານເສດຖະກິດ ຫລື GDP ຂອງປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ ໃນຂົງເຂດອາຊີຕາເວັນອອກ ແລະ ປາຊີຟິກ ສະເລ່ຽປະມານ 2,6% ຫາ 3,9%. ໃນປີ 2018 ທະນາຄານພັດທະນາອາຊີ ໄດ້ຄາດຄະເນວ່າ ແຕ່ລະປີ ຢູ່ໃນທະວີບອາຊີ ຕ້ອງການງົບປະມານໃນການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ເຖິງ 900 ຕື້ ໂດລາ; ສ່ວນສູນຄົ້ນຄວ້າດ້ານເສດຖະກິດແລະ ການທໍາທຸລະກິດ ຂອງອັງກິດໄດ້ຄາດຄະເນວ່າ ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ຈະສາມາດເຮັດໃຫ້ GDP ຂອງໂລກຂະຫຍາຍຕົວປະມານ 7,1 ລ້ານລ້ານ ໂດລາຕໍ່ປີ ພາຍໃນປີ 2040, ແລະ ນໍາເອົາຜົນປະໂຫຍດມາສູ່ພາກພື້ນຕ່າງໆຢ່າງກວ້າງຂວາງ ໃນເມື່ອມີການຫລຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການຂົນສົ່ງລົງຫລາຍ ຍ້ອນໄດ້ຮັບການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງດ້ານຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງ ແລະ ຄາດວ່າຈະມີຫລາຍປະເທດເຂົ້າຮ່ວມເພີ່ມຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ.
ເສັ້ນທາງສາຍໄໝທາງທະເລກໍ່ໄດ້ຮັບການພັດທະນາຢ່າງໄວວາ, ປະມານເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຈໍານວນ ຕູ້ຄອນເທັນເນີ ຢູ່ໃນໂລກ ໄດ້ຖືກສົ່ງຜ່ານເສັ້ນທາງນີ້. ໄດ້ມີການຄໍານວນວ່າການຄ້າຕາມເສັ້ນທາງສາຍໄໝນີ້ຈະບັນລຸປະມານ 40% ຂອງຈໍານວນການຄ້າໂລກ, ຊຶ່ງສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຜ່ານເສັ້ນທາງສາຍໄໝທາງທະເລ. ດັ່ງນັ້ນ, ທ່າເຮືອນໍ້າເລິກຈຶ່ງໄດ້ຮັບການພັດທະນາ ແລະ ຂະຫຍາຍກວ້າງອອກ ແລະ ສະຖານທີ່ສູນກາງເພື່ອຮອງຮັບດ້ານໂລຈີສຕິກໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງຂຶ້ນ ແລະ ເສັ້ນທາງຂົນສົ່ງກໍໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງຂຶ້ນເພື່ອເຊື່ອມຈອດກັບເມືອງທ່າເຮືອຕ່າງໆ. ເສັ້ນທາງສາຍໄໝທາງທະເລໄດ້ເຊື່ອມຕໍ່ທ່າເຮືອຂອງ ສປ ຈີນ ກັບປະເທດຕ່າງໆ ຜ່ານເສັ້ນທາງທະເລ ໂດຍເລີ່ມຈາກທ່າເຮືອຂອງ ສປ ຈີນໄປທາງທິດໃຕ້ ຕໍ່ກັບບັນດາປະເທດໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້, ອາຊີໃຕ້, ອາຟຣິກາ, ຜ່ານທະເລແດງ ເຂົ້າຫາຊ່ອງແຄບ ຊູເອສ ຫາທະເລ ເມດີເຕຣາເນ ຕໍ່ໃສ່ທ່າເຮືອຂອງ ອີຕາລີ ທີ່ມີທາງລົດໄຟເຊື່ອມຕໍ່ກັບພາກກາງເອີຣົບ ແລະ ທະເລເໜືອ. ເພື່ອເປັນການສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ໃຫ້ມີຄວາມວ່ອງໄວ້ນັ້ນ ການນໍາຂອງ ສປ ຈີນ ໄດ້ສະເໜີສ້າງແຜນພັດທະນາແລວເສດຖະກິດ ທັງໝົດ 6 ແລວເສດຖະກິດ ເຊັ່ນ: ແລວເສດຖະກິດ ຈີນ-ປະກີສະຖານ; ແລວເສດຖະກິດ ຈີນ-ມົງໂກລີ-ຣັດເຊຍ; ແລວເສດຖະກິດອາຊີ-ເອີຣົບໃໝ່ (ຈີນ-ລັດເວຍ-ຣັດເຊຍ); ແລວເສດຖະກິດຈີນ-ຕາເວັນອອກກາງ-ອາຊີຕາເວັນຕົກ (ຈີນ-ກາຊັກສະຖານ-ຣັດເຊຍ); ແລວເສດຖະກິດຈີນ-ອາຊຽນ(ຜ່ານ ສປປ ລາວ; ແລວເສດຖະກິດລາວ-ຈີນ) ແລະ ແລວເສດຖະກິດຈີນ-ບັງກະລາເທດ-ອິນເດຍ-ມຽນມາ.
ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ສະໜັບສະໜູນຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ຕັ້ງແຕ່ຫົວທີ ແລະ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການຂອງຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ຢ່າງຕັ້ງໜ້າ.ທັງນີ້ກໍເນື່ອງຈາກວ່າ ອີງໃສ່ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງຊາດ ທີ່ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະການເປີດປະຕູສູ່ພາຍນອກໃນພາລະກິດປ່ຽນແປງໃໝ່, ຊຶ່ງ ສປປລາວ ໄດ້ເພີ່ມທະວີການພົວພັນກັບພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ, ລັດຖະບານລາວ ຈຶ່ງໄດ້ມີຍຸດທະສາດຫັນປ່ຽນປະເທດຈາກສະຖານະພາບທີ່ເປັນປະເທດບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດຈອດກັບທະເລໃຫ້ກາຍເປັນປະເທດເຊື່ອມໂຍງ-ເຊື່ອມຈອດໃນພາກພື້ນ.ນອກນັ້ນຍຸດທະສາດການເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນພາຍໃຕ້ ຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ຂອງ ສປ ຈີນ ມີຄວາມສອດຄ່ອງກັບແຜນແມ່ບົດວ່າດ້ວຍການເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນຂອງ ອາຊຽນ ປີ 2025 (Master Plan of ASEAN Connectivity 2025). ດັ່ງນັ້ນ, ໃນປີ 2015 ລັດຖະບານ ແຫ່ງ ສປປ ລາວ ແລະ ລັດຖະບານ ສປ ຈີນ ຈຶ່ງໄດ້ມີການເຈລະຈາເພື່ອສ້າງສັນຍາສອງຝ່າຍ ໃນການສ້າງໂຄງການກໍ່ສ້າງເສັ້ນທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງນະຄອນຄຸນໝິງ, ແຂວງ ຢູໜານຂອງ ສປ ຈີນ ແລະ ນະຄອນຫລວງ ວຽງຈັນ.
ເປົ້າໝາຍຂອງ ສປປ ລາວ ໃນການເຂົ້າຮ່ວມໃນຂໍ້ລິເລີ່ມ “ໜຶ່ງແລວ, ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ” ແມ່ນ ເພື່ອເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີມິດຕະພາບກັບ ສປຈີນ ແລະ ບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ; ຊອກຫາກາລະໂອກາດໃນການຂະຫຍາຍການພົວພັນຮ່ວມມືຫລາຍຝ່າຍໃຫ້ນັບມື້ກວ້າງຂວາງ; ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດໃນການເປັນປະເທດເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ເຊື່ອມຈອດຂອງພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ; ສົ່ງເສີມການຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນແບບສອງຝ່າຍ ແລະ ຫລາຍຝ່າຍ; ປັບປຸງໂຄງສ້າງດ້ານເສດຖະກິດໃຫ້ມີຄວາມໝັ້ນທ່ຽງ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວ; ສົ່ງເສີ່ມການຮ່ວມມືເພື່ອຮັກສາສັນຕິພາບ ແລະ ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ; ສົ່ງເສີມການຮ່ວມມືດ້ານວັດທະນະທໍາ-ສັງຄົມ ແລະ ການໄປມາຫາສູ່ລະຫວ່າງປະຊາຊົນຂອງສອງປະເທດ ແລະ ພາກພື້ນ. ນັບຕັ້ງແຕ່ໄດ້ເປີດນໍາໃຊ້ ເສັ້ນທາງລົດໄຟ ຄວາມໄວສູງ ລາວ-ຈີນ ຢ່າງເປັນທາງການ ແຕ່ຕົ້ນເດືອນ ທັນວາ 2021 ມານີ້, ເຫັນໄດ້ວ່າສາມາດຕອບສະໜອງຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຄວາມສະດວກສະບາຍໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຫລາຍທີ່ສຸດໃນການໄປ-ມາຫາສູ່ກັນ.ອິງຕາມການຖະແຫລງຂ່າວຂອງໂຄສົກກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ສປ ຈີນ, ໃນວັນທີ 23 ພຶດສະພາ 2023 ນີ້ວ່າ ນັບມາຮອດປັດຈຸບັນ, ທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ໄດ້ຂົນສົ່ງຜູ້ໂດຍສານທັງໝົດ 16 ລ້ານເທື່ອຄົນ (ສະເພາະຕອນພາຍໃນປະເທດລາວ 2,45 ລ້ານເທື່ອຄົນ). ນອກນັ້ນ, ເສັ້ນທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ສາຍນີ້ ຍັງອໍານວຍຄວາມສະດວກດ້ານການຂົນສົ່ງສິນຄ້າ, ຕົວຢ່າງ:ປະເພດສິນຄ້າທີ່ຂົນສົ່ງຜ່ານທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 10 ກວ່າປະເພດສິນຄ້າ ໃນໄລຍະຕົ້ນ ເປັນ 2.000 ກວ່າປະເພດໃນປັດຈຸບັນ.ສິນຄ້າຂອງລາວ ແລະ ໄທ ທີ່ສົ່ງອອກໄປ ສປ ຈີນໂດຍຜ່ານທາງລົດໄຟຈີນ-ລາວໄດ້ບັນລຸເຖິງ 3,26 ລ້ານໂຕນ, ສິນຄ້າຂອງບັນດາປະເທດອາຊຽນ ເຊັ່ນ: ມຽນມາ, ມາເລເຊຍ ແລະ ຫວຽດນາມເປັນຕົ້ນ, ກໍໄດ້ຖືກຂົນສົ່ງຜ່ານທາງລົດໄຟສາຍນີ້ເຊັ່ນກັນ. ທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ໄດ້ຊ່ວຍສ້າງວຽກເຮັດງານທໍາໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນລາວເປັນຈໍານວນແສນກວ່າຕໍາແໜ່ງໃນຂະແໜງການຈໍລະຈອນສິນຄ້າ,ຄົມມະນາຄົມ, ການຄ້າ, ການບໍລິການ, ການທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ອື່ນໆ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ ໂຄງການເສັ້ນທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ເປັນໂຄງການທີ່ໃຫຍ່ ແລະ ສໍາຄັນທີ່ສຸດ ຂອງ ສປປ ລາວ, ເພາະເສັ້ນທາງລົດໄຟສາຍນີ້ ຕອບສະໜອງຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນລາວຫລາຍທີ່ສຸດ ໂດຍໄດ້ເພີ່ມພະລັງຂັບເຄື່ອນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແຫ່ງຊາດຂອງ ສປປ ລາວ. ໂຄງການນີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນໄພອັນຕະລາຍແກ່ປະຊາຊົນລາວ ແລະ ໂຄງການນີ້ ບໍ່ໄດ້ເປັນໂຄງການທີ່ທໍາລາຍສະພາບແວດ ລ້ອມຄືດັ່ງທີ່ຈໍານວນນຶ່ງກ່າວອ້າງ, ກົງກັນຂ້າມໂຄງການນີ້ ໄດ້ໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນສູງຕໍ່ການອະນຸລັກສິ່ງແວດລ້ອມຕາມແລວເສັ້ນທາງລົດໄຟໃນໄລຍະເວລາການກໍ່ສ້າງ ແລະ ຫລັງສໍາເລັດການກໍ່ສ້າງ ກໍໄດ້ສືບຕໍ່ປັບປຸງສະພາບແວດລ້ອມອ້ອມຂ້າງໃຫ້ມີຄວາມສວຍງາມ ແລະເປັນທໍາມະຊາດຂຽວງາມ.
(ຄົ້ນຄວ້າຮຽບຮຽງໂດຍ:ໂຄງການຄົ້ນຄວ້າຮ່ວມລາວ-ຈີນ, ສະຖາບັນການຕ່າງປະເທດ).
