(ຕໍ່ຕອນສອງ)
– ວັດທະນະທຳໄດ້ພັດທະນາຢ່າງຫລາກຫລາຍ ແລະ ຮັ່ງມີ, ມີຄວາມເປັນຊາດ, ມີຄວາມເປັນວິທະຍາສາດ ແລະ ຄວາມເປັນສາກົນໃນທຸກດ້ານຂອງຊີວິດສັງຄົມ, ກາຍເປັນພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາປະເທດ.
ການຮັບຮູ້ຂອງພັກ, ລັດ ແລະ ປະຊາຊົນ ກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳໃນການສ້າງສາ ແລະ ປົກປ້ອງປະເທດຊາດໄດ້ຮັບການເສີມສ້າງ ແລະ ຍົກລະດັບຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ພາລະກິດການສ້າງສາ ແລະ ພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດຫວຽດນາມ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃນທາງບວກ ແລະ ບັນລຸຜົນ. ແນວຄິດທາງທິດສະດີກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ມີການພັດທະນາໃໝ່, ການຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຂອງທຸກລະດັບ, ທຸກຂະແໜງ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນທົ່ວປະເທດໄດ້ຮັບການຍົກລະດັບ, ຊີວິດທາງວັດທະນະທຳ ຂອງປະຊາຊົນມີຄວາມຫລາກຫລາຍຂຶ້ນ. ຄຸນຄ່າທາງວັດທະນະທຳ ດັ້ງເດີມຂອງຊາດໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມ, ມາດຕະຖານທາງວັດທະນະທຳ ແລະ ຄຸນສົມບັດໃໝ່ໆໄດ້ກໍ່ໂຕຂຶ້ນ. ຜະລິດຕະພັນທາງວັດທະນະທຳ, ວັນນະກຳ ແລະ ສິລະປະກຳ ມີຄວາມຫລາກຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ. ເຕັກໂນໂລຊີ, ໂດຍສະເພາະສື່ອອນລາຍມີການພັດທະນາຢ່າງກ້າວກະໂດດ. ຫລາຍຂະບວນການ ແລະ ກິດຈະກຳທາງວັດທະນະທຳບັນລຸຜົນຢ່າງເປັນຮູບປະທຳ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ, ສົ່ງເສີມໄດ້ຢ່າງດີ ຕໍ່ປະເພນີວັດທະນະທຳຄອບຄົວ, ຕະກູນ ແລະ ຊຸມຊົນ. ການເຮັດໃຫ້ກິດຈະກຳທາງວັດທະນະທຳເປັນຂອງສັງຄົມໂດຍລວມ ໄດ້ຮັບການຂະຫຍາຍຕົວຫລາຍຂຶ້ນ, ມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງສຳຄັນຕໍ່ການສ້າງສະຖາບັນວັດທະນະທຳ. ມໍລະດົກທາງວັດທະນະທຳ ທັງເປັນຮູບປະທໍາ ແລະ ທາມມະທຳ ຈຳນວນຫລາຍໄດ້ຮັບການອະນຸລັກ ແລະ ບູລະນະ. ຮີດຄອງປະເພນີຫລາຍດ້ານ ຂອງກຸ່ມຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ ໄດ້ຮັບການສຶກສາ, ຮວບຮວມ ແລະ ຟື້ນຟູ. ກິດຈະກຳຄວາມເຊື່ອຖື, ສາສະໜາ ແລະ ວັດທະນະທຳທາງຈິດໃຈ ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈ. ການບໍລິຫານຈັດການຂອງລັດ ດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການເສີມສ້າງ, ສະຖາບັນວັດທະນະທຳ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ສົມບູນຍິ່ງຂຶ້ນ. ຂະແໜງການ ທີ່ຮັດວຽກດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ສິລະປະມີການເຕີບໂຕ, ຄວາມເສລີພາບໃນການສ້າງສັນຂອງສິລະປິນ ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບ, ການແລກປ່ຽນ ແລະ ການຮ່ວມມືລະຫວ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ມີຄວາມກ້າວໜ້າຢ່າງເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ.
– ລະບົບນະໂຍບາຍສັງຄົມໄດ້ຮັບການສ້າງ ແລະ ມີຄວາມສົມບູນຫລາຍຂຶ້ນ.
ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1986 ຈົນເຖິງປັດຈຸບັນ, ຄຽງຄູ່ໄປກັບຂະບວນການປະຕິຮູບຮອບດ້ານຂອງປະເທດ, ດ້ານສັງຄົມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດສຳຄັນຫລາຍດ້ານ, ມີສ່ວນຊ່ວຍຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງທາງການເມືອງ-ສັງຄົມ ແລະ ຍົກລະດັບຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ. ການຮັບຮູ້ ແລະ ທັດສະນະຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍສັງຄົມໄດ້ຮັບການປັບປຸງ ແລະ ພັດທະນາໃຫ້ເປັນລະບົບທີ່ສອດຄ່ອງ ແລະ ຄົບຖ້ວນ, ໂດຍມີແກນຫລັກຄື: ການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດຕ້ອງຄຽງຄູ່ໄປກັບຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ, ການພັດທະນາທີ່ມຸ່ງເນັ້ນຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ແລະ ກໍານົດດ້ານນີ້ ໄວ້ໃນຕຳແໜ່ງໃຈກາງຂອງການພັດທະນາ.
ນະໂຍບາຍສັງຄົມທີ່ຖືກຕ້ອງ, ມີມະນຸດສະທຳ ແລະ ມຸ່ງສູ່ຄວາມສຸກຂອງປະຊາຊົນ ຖືກກຳນົດວ່າ: ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນເປົ້າໝາຍ, ແຕ່ຍັງເປັນແຮງຂັບເຄື່ອນສຳຄັນທີ່ປຸກລະດົມ ແລະ ສົ່ງເສີມທ່າແຮງແຫ່ງຄວາມຄິດສ້າງສັນໃນທົ່ວສັງຄົມ, ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເຫັນພ້ອມເປັນເອກະພາບສູງ ໃນການສ້າງສາສັງຄົມນິຍົມ. ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຢືນຢັນຢ່າງຈະແຈ້ງ ເຖິງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງທົ່ວສັງຄົມ, ຂອງທົ່ວລະບົບການເມືອງ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນທຸກຄົນໃນການປະຕິບັດ ແລະ ແກ້ໄຂບັນຫາສັງຄົມໃນທິດທາງຂອງການເຮັດໃຫ້ເປັນສັງຄົມສ່ວນລວມຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ໂດຍທີ່ລັດເຮັດໜ້າທີ່ເປັນແກນຫລັກ, ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມຍຸດຕິທຳ, ປະສິດທິພາບ ແລະ ຄວາມຍືນຍົງ.
ແນວທາງເຫລົ່ານີ້ ມຸ່ງສູ່ເປົ້າໝາຍໃນການສ້າງລະບົບຄວາມໝັ້ນຄົງທາງສັງຄົມທີ່ຄອບຄຸມ ແລະ ຍືນຍົງ ໂດຍທີ່ປະຊາຊົນທຸກຄົນ ໄດ້ຮັບການຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພໃນດ້ານລາຍໄດ້, ການສ້າງວຽກເຮັດງານທໍາ, ສຸຂະພາບ, ການສຶກສາ, ທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ການບໍລິການຂັ້ນພື້ນຖານຕ່າງໆ, ເຊິ່ງຢືນຢັນເຖິງຄຸນລັກສະນະອັນຖືກຕ້ອງຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງສັງຄົມ ຕໍ່ການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ການບໍລິຫານຈັດການຂອງລັດໃນພາລະກິດພັດທະນາປະເທດ.
– ການປົກປ້ອງຢ່າງໝັ້ນຄົງເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ, ຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນຂອງປະເທດຊາດ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນ, ການປົກປ້ອງພັກ, ລັດ, ປະຊາຊົນ ແລະ ລະບອບສັງຄົມນິຍົມ; ການຮັກສາຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດ, ສະຖຽນລະພາບທາງການເມືອງ-ສັງຄົມ, ຄວາມສະຫງົບຮຽບຮ້ອຍ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງສັນຕິພາບ, ເພື່ອມຸ່ງສ້າງສາ ແລະ ພັດທະນາປະເທດ.
ການປົກປ້ອງຢ່າງໝັ້ນຄົງຕໍ່ປະເທດຊາດຫວຽດນາມສັງຄົມນິຍົມ ແມ່ນພາລະກິດສຳຄັນ ແລະ ຖາວອນ ຂອງທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ທົ່ວກອງທັບ. ມັນເປັນພື້ນຖານຫລັກ ໃນການຮັກສາຜົນໄດ້ຮັບຂອງການປະຕິວັດ ແລະ ຮັບປະກັນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ສັນຕິ ແລະ ໝັ້ນຄົງສຳລັບພາລະກິດການພັດທະນາປະເທດໃຫ້ກ້າວໜ້າ ແລະ ຍືນຍົງ. ນີ້ເອງຄືໜຶ່ງໃນຄວາມສຳເລັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ຮອບດ້ານ ແລະ ໝັ້ນຄົງທີ່ສຸດ ໃນດ້ານປ້ອງກັນຊາດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບຕະຫລອດ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາ.
ພາຍໃຕ້ການນຳພາໂດຍກົງ ແລະ ເດັດຂາດຂອງພັກ, ການບໍລິຫານຈັດການຢ່າງເປັນເອກະພາບຂອງລັດ ແລະ ຄວາມເປັນນໍ້າໜຶ່ງໃຈດຽວກັນຂອງທົ່ວຊາດ, ຫວຽດນາມໄດ້ຍຶດໝັ້ນ ຮັກສາເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ, ຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ. ປົກປ້ອງຊາຍແດນແຫ່ງຊາດ ແລະ ທະເລ-ເກາະອັນສັກສິດຂອງປະເທດຊາດຢ່າງໝັ້ນຄົງ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຫວຽດນາມ ຍັງຄົງຮັກສາຄວາມເປັນຝ່າຍລຸກຮອບດ້ານທາງຍຸດທະສາດ, ຈັດການກັບສະຖານະການທີ່ສັບສົນ ແລະ ອ່ອນໄຫວດ້ານປ້ອງກັນຊາດ-ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ວຍຄວາມຍືດຍຸ່ນ ຜ່ອນສັ້ນ-ຜ່ອນຍາວ ແລະ ສ້າງສັນ, ເຮັດໃຫ້ລົ້ມເຫລວຕໍ່ທຸກແຜນການ ແລະ ເລ່ຫລ່ຽມຂອງສັດຕູ ແລະ ກຸ່ມຕໍ່ຕ້ານ, ໂດຍສະເພາະໃນໂລກໄຊເບີ, ລວມເຖິງໃນດ້ານແນວຄິດ, ວັດທະນະທຳ, ຊົນເຜົ່າ, ສາສະໜາ ແລະ ສິດທິມະນຸດ.
ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງການເມືອງ, ຄວາມສະຫງົບຮຽບຮ້ອຍ ແລະ ຄວາມປອດໄພໃນສັງຄົມ ສາມາດຮັກສາໄດ້, ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ສັນຕິ ແລະ ໝັ້ນຄົງໃນໄລຍະຍາວ ເພື່ອການພັດທະນາປະເທດໄດ້ຮັບການຮັບປະກັນ. ລະບົບປ້ອງກັນຊາດ ປະຊາຊົນ ທີ່ເຊື່ອມໂຍງກັບລະບົບຄວາມໝັ້ນຄົງ ຂອງປະຊາຊົນ ມີຄວາມໝັ້ນຄົງແຂງແກ່ນຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ, ຖືກສ້າງຂຶ້ນຢ່າງປະສານສົມທົບ ແລະ ມີປະສິດທິພາບຕັ້ງແຕ່ສູນກາງຈົນເຖິງທ້ອງຖິ່ນ. ຄວາມສາມາດໃນການປ້ອງກັນປະເທດ, ໂດຍສະເພາະໃນພື້ນທີ່ຍຸດທະສາດສຳຄັນ, ໄດ້ຮັບການເສີມສ້າງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ກອງກຳລັງປະກອບອາວຸດຂອງປະຊາຊົນ ໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ກາຍເປັນກອງກຳລັງທີ່ມີລະບຽບແບບແຜນ, ມີຄວາມຊໍານານ, ກຳລັງກ້າວສູ່ຄວາມທັນສະໄໝ ແລະ ຍັງຄົງຄວາມຈົງຮັກພັກດີຢ່າງສົມບູນຕໍ່ປະເທດຊາດ, ພັກ, ລັດ ແລະ ປະຊາຊົນ.
ຫວຽດນາມຢືນຢັນແນວທາງການປ້ອງກັນປະເທດທົ່ວປວງຊົນ, ກໍ່ສ້າງກອງທັບທີ່ມີລັກສະນະສັນຕິ ແລະ ປ້ອງກັນຕົນເອງ, ບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມພັນທະມິດທາງການທະຫານ, ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ປະເທດໃດຕັ້ງຖານທັບ ແລະ ບໍ່ໃຊ້ກຳລັງ ຫລື ຂົ່ມຂູ່ການໃຊ້ກຳລັງໃນສາຍພົວພັນສາກົນ. ແນວທາງນີ້ ໄດ້ຍົກລະດັບຊື່ສຽງ ແລະ ສະຖານະສາກົນຂອງຫວຽດນາມ, ເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນທາງຍຸດທະສາດ ແລະ ສ້າງພາບພົດຂອງປະເທດທີ່ຮັກສັນຕິ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ຫ້າວຫັນໃນການບູລະນະການ ແລະ ການຮ່ວມມືດ້ານປ້ອງກັນຊາດ-ຄວາມໝັ້ນຄົງ, ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດດ້ວຍກຳລັງແຮງສັງລວມຮອບດ້ານ. ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ, ທ່າມກາງສິ່ງທ້າທາຍດ້ານຄວາມໝັ້ນຄົງຮູບແບບໃໝ່ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນເຊັ່ນ: ໂລກລະບາດ, ໄພທຳມະຊາດ, ການປ່ຽນແປງສະພາບດິນຟ້າອາກາດ, ການກໍ່ການຮ້າຍ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງໄຊເບີ, ປະເທດໄດ້ຍົກລະດັບຄວາມສາມາດໃນການຮັບມື, ປະສານຊັບພະຍາກອນຢ່າງມີປະສິດທິພາບ, ລະດົມກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງທົ່ວລະບົບການເມືອງ ແລະ ປະຊາຊົນທັງໝົດ, ເພື່ອຮັກສາສະຖຽນລະພາບ, ເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ ແລະ ວາງຮາກຖານທີ່ໝັ້ນຄົງໃຫ້ແກ່ຂະບວນການປະຕິຮູບ ແລະ ພັດທະນາປະເທດ.
ຄວາມສຳເລັດທີ່ໂດດເດັ່ນໃນການປົກປ້ອງປະເທດຊາດຕະຫລອດ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນການຮັກສາເອກະລາດ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນອັນສັກສິດ, ແຕ່ຍັງຄົງຮັກສາທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ, ປົກປ້ອງພັກ, ລັດ, ປະຊາຊົນ ແລະ ລະບອບ. ພ້ອມທັງສ້າງພະລັງໃໝ່ໃຫ້ຫວຽດນາມບູລະນະ ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຍົກລະດັບສະຖານະ ແລະ ຊື່ສຽງໃນເວທີສາກົນ, ຢືນຢັນເຖິງຄວາມກ້າຫານ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງຊາດທີ່ອົດທົນ, ເປັນອິດສະລະ ແລະ ສ້າງສັນໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່.
– ການທູດມີສ່ວນສຳຄັນໃນການຮັກສາ ແລະ ເສີມສ້າງສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງສັນຕິພາບ ແລະ ສະຖຽນລະພາບ, ຮັກສາເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ, ປົກປ້ອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມ.
ພາຍຫລັງໄຊຊະນະຂອງການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ ປີ 1945, ພັກ ແລະ ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ກຳນົດແນວທາງການທູດທີ່ເປັນອິດສະລະ ແລະ ເພິ່ງພາຕົນເອງ, ມີການຫົດຢືດ, ອາໄສການສະໜັບສະໜູນຈາກສາກົນຢ່າງເຕັມທີ່ ເພື່ອປົກປ້ອງລັດຖະບານປະຕິວັດທີ່ຍັງອ່ອນນ້ອຍ. ໃນສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຈັກກະພັດນິຍົມຝຣັ່ງ, ການທູດຫວຽດນາມ ຍຶດໝັ້ນໃນຫລັກການ “ໃຊ້ຄວາມເປັນທຳ ເອົາຊະນະອຳນາດ”, ປະສົມປະສານການຕໍ່ສູ້ທາງການທະຫານກັບການເມືອງ ແລະ ການທູດຢ່າງສະຫລາດ, ສ້າງແນວໂຮມທາງຄວາມເຫັນຂອງສາທາລະນະຊົນໃນວົງກວ້າງເພື່ອສະໜັບສະໜູນສົງຄາມທີ່ເປັນທຳຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ.
ນັບຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນທົດສະວັດ 1950, ກິດຈະກຳການທູດໄດ້ຖືກພັດທະນາຢ່າງເປັນລະບົບໃນ 3 ຊ່ອງທາງທີ່ສະໜັບສະໜູນເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ ໄດ້ແກ່: ການທູດຂອງພັກ, ການທູດຂອງລັດ ແລະ ການທູດຂອງປະຊາຊົນ. ກົນໄກການປະສານງານດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ວິທີການເຄື່ອນໄຫວລະຫວ່າງປະເທດມີຄວາມຫລາກຫລາຍຂຶ້ນ ແລະ ມີສ່ວນສຳຄັນຕໍ່ໄຊຊະນະໃນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອປົດປ່ອຍຊາດ, ທ້ອນໂຮມປະເທດ ແລະ ຕໍ່ມາໃນຂະບວນການສ້າງສາສັງຄົມນິຍົມ. ເມື່ອກ້າວເຂົ້າສູ່ ໄລຍະປະຕິຮູບ ພາຍໃຕ້ສະພາບແວດລ້ອມລະບອບໂລກທີ່ປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 7 (ປີ 1991) ໄດ້ກຳນົດແນວທາງ ການຂະຫຍາຍວຽກງານການທູດໃຫ້ຫລາກຫລາຍຂຶ້ນ ດ້ວຍຄໍາຂວັນວ່າ: “ຫວຽດນາມຕ້ອງການເປັນເພື່ອນ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມທີ່ໜ້າເຊື່ອຖືຂອງທຸກປະເທດ, ມຸ່ງໝັ້ນເພື່ອສັນຕິພາບ, ເອກະລາດ ແລະ ການພັດທະນາ”. ກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 9 ແລະ ສະມັດຊາພັກຄັ້ງຕໍ່ມາ ຍັງຄົງຢືນຢັນແນວທາງການທູດທີ່ເປັນອິດສະລະ, ເພິ່ງພາຕົນເອງ, ເປີດກວ້າງ, ພະຫຸລະບົບ ແລະ ຫລາກຫລາຍ, ໂດຍຢຶດຖືເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະຊາຊົນ ພ້ອມທັງສັນຕິພາບ, ການຮ່ວມມື ແລະ ການພັດທະນາ ເປັນພື້ນຖານຮ່ວມກັນ.
ດ້ວຍການ ຍຶດໝັ້ນ ໃນແນວທາງດັ່ງກ່າວ, ຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງຕັ້ງ ແລະ ເສີມສ້າງຄວາມສຳພັນກັບຄູ່ຮ່ວມຫລັກຢ່າງປົກກະຕິ, ເຂົ້າຮ່ວມອາຊຽນ, WTO, CPTPP ແລະ ລົງນາມໃນຂໍ້ຕົກລົງການຄ້າເສລີ EVFTA, RCEP, ສ້າງຕັ້ງເຄືອຂ່າຍຄູ່ຮ່ວມລະດັບໂລກ, ສ້າງຕັ້ງ ແລະ ຍົກລະດັບຄວາມສຳພັນຂຶ້ນສູ່ລະດັບຄູ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມຮອບດ້ານ, ສ້າງ ແລະ ຮັກສາສາຍພົວພັນມິດຕະພາບ ແລະ ການຮ່ວມມືຢ່າງເລິກເຊິ່ງກັບ 5 ປະເທດສະມາຊິກຖາວອນຂອງສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ, ປະເທດ G7 ທັງໝົດ ແລະ 17 ໃນ 20 ປະເທດ G20. ຢືນຢັນບົດບາດ ແລະ ຊື່ສຽງຂອງຕົນເທິງເວທີພະຫຸລະບົບ, ເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິບັດການຮັກສາສັນຕິພາບຢ່າງຕັ້ງໜ້າ, ດຳເນີນການທູດດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ການທູດວັດທະນະທຳຢ່າງມີປະສິດທິພາບ, ເຊິ່ງມີສ່ວນສຳຄັນໃນການຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງສັນຕິພາບ, ປົກປ້ອງອະທິປະໄຕ ແລະ ສົ່ງເສີມການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ.
ການສ້າງ ແລະ ພັດທະນາລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ.
ພາຍຫລັງໄຊຊະນະຂອງການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ ປີ 1945, ໃນວັນທີ 2 ກັນຍາ, ປະທານໂຮ່ຈີມິງໄດ້ອ່ານຄຳປະກາດອິດສະລະພາບຢ່າງສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ, ສ້າງຕັ້ງສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕຫວຽດນາມ (ປັດຈຸບັນແມ່ນສາທາລະນະລັດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ), ວາງຮາກຖານເບື້ອງຕົ້ນຂອງລະບອບລັດຮູບແບບໃໝ່ໃນປະເທດນັ້ນຄື ລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ.
ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1946 ເຊິ່ງເປັນລັດຖະທຳມະນູນປະຊາທິປະໄຕສະບັບທຳອິດຂອງຫວຽດນາມ, ໄດ້ສະທ້ອນຢ່າງຊັດເຈນເຖິງຄວາມຕ້ອງການສ້າງລັດທີ່ເປັນປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ຍຶດຫລັກອໍານາດກົດໝາຍ. ແນວຄິດຂອງໂຮ່ຈີມິງກ່ຽວກັບລັດອໍານາດກົດໝາຍໄດ້ຮັບການຢືນຢັນຕັ້ງແຕ່ເວລານັ້ນວ່າ ອຳນາດຮ່າງລັດຖະທຳມະນູນເປັນຂອງປະຊາຊົນ, ອົງກອນຂອງລັດຕ້ອງເປັນເຄື່ອງມືໃນການປະຕິບັດຄວາມປະສົງ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຂອງປະຊາຊົນ. ຂ້າລາດຊະການ ແລະ ເຈົ້າໜ້າທີ່ບໍ່ສາມາດເປັນ “ເຈົ້າຂຸນອຳນາດປະຕິວັດ” ແຕ່ຕ້ອງເປັນ “ຜູ້ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ” ໂດຍຖືຄວາມສຸກຂອງປະຊາຊົນເປັນເປົ້າໝາຍສູງສຸດ. ກົດໝາຍບໍ່ແມ່ນເຄື່ອງມືໃນການລົງໂທດ ແຕ່ເປັນວິທີທາງໃນການຄຸ້ມຄອງສິດ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງປະຊາຊົນ.
ແນວຄິດຫລັກນີ້ໄດ້ຮັບການສືບທອດ ແລະ ຄ່ອຍພັດທະນາໂດຍພັກກອມມູນິດຕະຫລອດຂະບວນການນຳພາການປະຕິວັດ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ພັກ ຄັ້ງທີ 7 (ປີ 1991) ແລະ ເອກະສານແນວທາງໂຍບາຍການສ້າງປະເທດໃນໄລຍະ ຂ້າມຜ່ານສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ກຳນົດເປັນຄັ້ງທຳອິດເຖິງລັກສະນະພື້ນຖານຂອງລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມວ່າ ອຳນາດຂອງລັດເປັນເອກະພາບ ແຕ່ມີການແບ່ງວຽກຢ່າງຊັດເຈນລະຫວ່າງຝ່າຍນິຕິບັນຍັດ, ຝ່າຍບໍລິຫານ ແລະ ຝ່າຍຕຸລາການ. ການປະຊຸມຜູ້ແທນລະດັບຊາດລະຫວ່າງວາລະໃນປີ 1994 ໄດ້ນຳພາລະກິດການສ້າງລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມບັນຈຸໄວ້ໃນເອກະສານຂອງພັກ ແລະ ຕໍ່ມາໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ພັກຄັ້ງທີ 9 (ປີ 2001) ແລະ ຄັ້ງທີ 10 (ປີ 2006) ກໍໄດ້ຢືນຢັນ ແລະ ຂະຫຍາຍຄວາມເນື້ອໃນນີ້ຕໍ່ໄປ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ພັກຄັ້ງທີ 11 (ປີ 2011) ໄດ້ລະບຸຊັດເຈນວ່າ ລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມເປັນລັດຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ ແລະ ເພື່ອປະຊາຊົນ, ຢູ່ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ອຳນາດຂອງລັດເປັນເອກະພາບ ໂດຍມີການແບ່ງວຽກ, ປະສານງານກັນ ລະຫວ່າງສາມອຳນາດ ໄດ້ແກ່ນິຕິບັນຍັດ, ບໍລິຫານ ແລະ ຕຸລາການ. ແນວທາງເຫລົ່ານີ້ໄດ້ປະຕິບັດເປັນຮູບປະທຳໃນລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ແລະ ກົດໝາຍສຳຄັນຫລາຍສະບັບວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງອົງກອນຂອງລັດ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ພັກຄັ້ງທີ 13 (ປີ 2021) ຢືນຢັນອີກຄັ້ງວ່າ ການສ້າງ ແລະ ພັດທະນາລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ ແລະ ເພື່ອປະຊາຊົນ, ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ ຄືພາລະກິດສຳຄັນຂອງການປະຕິຮູບລະບົບການເມືອງ. ຄຽງຄູ່ກັບປະສົບການການນຳພາໃນພາກປະຕິບັດ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ແນວຄິດທາງທິດສະດີຂອງພັກກ່ຽວກັບການສ້າງລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ ແລະ ພັດທະນາ ເລິກເຊິ່ງຍິ່ງຂຶ້ນ. ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ໄດ້ສະທ້ອນຫລັກການພື້ນຖານຂອງລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມໄວ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ຕັ້ງແຕ່ທຳມະຊາດ, ຫລັກການຈັດຕັ້ງ, ໂຄງສ້າງການດຳເນີນງານ, ການແບ່ງອຳນາດຂອງລັດ, ໄປຈົນເຖິງບົດບາດຂອງກົດໝາຍໃນສັງຄົມ ແລະ ບົດບາດການນຳພາຂອງພັກ.
ຂະບວນການສ້າງລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ ໄດ້ບັນລຸຜົນທີ່ສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງ. ຄວາມເຂົ້າໃຈທາງທິດສະດີກ່ຽວກັບຮູບແບບລັດນີ້ມີຄວາມສົມບູນ ແລະ ເປັນເອກະພາບຫລາຍຂຶ້ນ, ລະບົບກົດໝາຍໄດ້ຮັບການສ້າງ ແລະ ປັບປຸງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ມີຄວາມສອດຄ່ອງ ແລະ ເປັນເອກະພາບ, ຮັບປະກັນຄວາມເປັນໄປໄດ້ໃນການບັງຄັບໃຊ້ຈິງ. ບົດບາດຂອງກົດໝາຍ ແລະ ການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍໄດ້ມີຄວາມສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງໃນກິດຈະກຳຂອງທົ່ວລະບົບການເມືອງ ແລະ ໃນຊີວິດສັງຄົມ.
ກົນໄກການແບ່ງວຽກ, ການປະສານງານ ແລະ ການກວດສອບ ລະຫວ່າງພາກສ່ວນຕ່າງໆຂອງລັດໃນການໃຊ້ອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ບໍລິຫານ ແລະ ຕຸລາການ ມີຄວາມຊັດເຈນ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນຫລາຍຂຶ້ນ. ອົງກອນຂອງລັດ ໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງໃຫ້ກະທັດຮັດລົງ, ການດຳເນີນງານມີປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນຫລາຍຂຶ້ນ. ສະພາແຫ່ງຊາດ ຍັງຄົງປະຕິຮູບການຈັດຕັ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົນ, ຍົກລະດັບຄຸນນະພາບໃນການອອກກົດໝາຍ, ການຕິດຕາມ ແລະ ການຕັດສິນໃຈໃນປະເດັນສຳຄັນຂອງປະເທດ. ລັດຖະບານ ດຳເນີນງານຢ່າງມີການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ມີຄວາມຫ້າວຫັນໃນການບໍລິຫານ, ສຸມໃສ່ການຈັດການມະຫາພາກ, ການປະຕິຮູບລະບົບບໍລິຫານ, ການແກ້ໄຂອຸປະສັກ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນການພັດທະນາປະເທດ. ການປະຕິຮູບຂະບວນການຍຸຕິທຳ ໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ອົງກອນດ້ານຕຸລາການໄດ້ຮັບການປັບປຸງໂຄງສ້າງເທື່ອລະຂັ້ນ, ຍົກລະດັບຄຸນນະພາບການດຳເນີນງານ ເພື່ອຮັບປະກັນຫລັກອໍານາດກົດໝາຍໃນການພິຈາລະນາຄະດີ ແລະ ການບັງຄັບໃຊ້ຄວາມຍຸຕິທຳ. ສິດທິມະນຸດ ແລະ ສິດຂອງພົນລະເມືອງ ໄດ້ ບັນຍັດໄວ້ໃນລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເປັນຮູບປະທຳຜ່ານກົດໝາຍ, ພ້ອມທັງນຳໄປປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນພາກປະຕິບັດຕົວຈິງ. ປະຊາທິປະໄຕແບບຕົວແທນ ແລະ ປະຊາທິປະໄຕໂດຍກົງ ຍັງຄົງໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ແນວໂຮມປະເທດຊາດ ແລະ ອົງກອນການເມືອງ-ສັງຄົມຕ່າງໆ ໄດ້ປັບປຸງວິທີການດຳເນີນງານເທື່ອລະກ້າວ, ມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງເປັນຮູບປະທຳຕໍ່ການເຮັດໃຫ້ສິດການເປັນເຈົ້າຂອງ ປະຊາຊົນເກີດຂຶ້ນຈິງ. ຮູບແບບລັດນິຕິທໍາຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ພາຍໃຕ້ຫລັກການ “ພັກເປັນຜູ້ນຳ, ລັດເປັນຜູ້ບໍລິຫານຈັດການ, ປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ” ກຳລັງໄດ້ຮັບການພັດທະນາໃຫ້ສົມບູນຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນຮາກຖານທີ່ໝັ້ນຄົງ, ເຊິ່ງມີສ່ວນສຳຄັນຕໍ່ຜົນສຳເລັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ມີຄວາມໝາຍທາງປະຫວັດສາດໃນພາລະກິດການປະຕິຮູບ, ການສ້າງສັນ ແລະ ການປົກປ້ອງສາທາລະນະລັດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ.
